یا علی مهدی حسین!

شیرین عسل ما!

پسرک مدتی بود برای هر حرکتی ولو کوچک، بلند میگفت "یا علی".؛ تا اینکه در جایی خواندم فلسفه اینکه مردم برای کارهایشان از حضرت علی علیه السلام مدد میگیرند این است که در زمانی که  حکام ظالم زمانه، بنا داشتند بر حذف نام مبارک حضرت علی، مردم برای اینکه ذکر ایشان زنده بماند در کارهایشان با این ذکر از این بزرگوار مدد میگرفته اند تا نام این امام عزیز در یادها و در روزگار زنده بماند. مولف کتاب، از این موضوع چنین نتیجه گرفته بود که حالا در عصر غیبت امام عصر، ما باید ذکر "یا مهدی" را در کارها و در یادمان زنده نگه داریم  و .... این شد که به پسرک یاد دادم که هروقت میخواهد کاری کند بگوید "یا مهدی".

اما نتیجه این شد که پسرک، "یا" وسط را نادیده گرفت و فرمود: "یا علی مهدی"! و هرچه ما گفتیم "یا مهدی" ایشان به کار خود ادامه داد که "یا علی مهدی"!

و این شد که ما کوتاه آمدیم و ذکر"یا علی مهدی" شد ورد زبان شیرین عسل ما.

مدتی بعد در دهه اول محرم هرجا که میرفتیم میشنید "یا حسین" و به طور داوطلبانه، این نام مبارک را هم به نامهای قبلی اضافه کرد و حالا برای کارهای سخت(!) این ذکر را میگوید : " یا علی مهدی حسین"! و "حسین" را بلند و کشیده میگوید!